Moet er dan toch eindelijk gewerkt worden?

Afgelopen dinsdag was het zover, samen met Dennis ben ik vertrokken naar het binnenland. Na een rit van 2,5 uur met de auto en een boottocht van 2,5 uur kwamen we om 13.00 aan bij het eerste dorpje. We hadden verwacht dat we de eerste dag niks meer zouden hoeven doen omdat de scholen in Suriname vrijwel allemaal om 13.00 gesloten zijn vanwege de hitte, maar niets was minder waar. Er moest gewerkt worden nog voor we ons ´hotel ´ hadden gezien.

In het eerste dorpje kwamen we op een school met 11 groepen. In elke groep zitten vaak wel meer dan 40 leerlingen. Teveel leerlingen in een klein klasje. De klassen zijn allemaal chaotisch ingericht en onwijs rommelig. Aan ons de taak om de kleuterklassen op zo´n manier te gaan inrichten dat de leerlingen zich beter kunnen concentreren. Op facebook zal ik foto´s zetten van hoe de klassen er eerst uit zagen en hoe de klassen eruit zagen nadat wij 2,5 uur bezig waren geweest. Groepjes maken, alle posters / praatplaten/ letterkaarten e.d. die te hoog hangen van de muur halen en lager hangen, een plek voor de tassen creëren, mooie speelhoeken maken voor de kinderen en vooral opruimen, heeeeel veel opruimen. Met elk lokaal waren we ongeveer 2,5 uur bezig met 4 personen (Dennis, onze stage begeleider, de leerkracht van het lokaal en ik) na 2 lokalen (in de hitte!) waren we klaar voor vandaag.

Met het bootje gingen we op weg naar ‘ons hotel’ .. onze stage begeleider had het een hotel genoemd maar het waren schattige kleine hutjes. Best prima. We hadden een prachtig uitzicht over de Suriname rivier. Elke avond rond 19.30 ging er een bel, dit betekende dat de vrouw van het ‘hotel’ het eten klaar had. Met onze groep (we waren met 8 mensen van stage, behalve Dennis en ik allemaal Surinamers) gingen we eten en na het eten werd de dag geëvalueerd. Ook werd er besproken wat de planning zou zijn voor de volgende dag.

Woensdag gingen we weer vroeg naar hetzelfde dorpje (Pikin slee). Terwijl Dennis weer lokalen mocht verbouwen, was het mijn taak ’s ochtends om de leerkracht van de kleutergroep te filmen. Onze opdracht is namelijk om ervoor te zorgen dat deze leerkrachten op een snellere manier de stof aan de leerlingen gaan uitleggen. Vaak zijn er onwijs veel materialen in de groep die nog in het plastic zitten omdat de leerkrachten niet weten wat ze ermee moeten. Deze materialen kunnen prima gebruikt worden bij veel lessen om ervoor te zorgen dat de leerlingen het beter en sneller gaan begrijpen. Ik heb een aantal filmpjes gemaakt zodat we hier komende maand naar kunnen kijken en kunnen bekijken hoe ze het beter zou kunnen aanpakken. Het onderwijs is een groot verschil met Nederland. Wanneer de kinderen een versje moeten zingen wordt er geschreeuwd en wanneer kinderen in slaap vallen tijdens de les, laten de leerkrachten ze slapen. Dit doen ze omdat de kinderen thuis bijna niet slapen. ''Wanneer ik de kinderen wakker zal maken vallen ze hierna toch weer in slaap'', was het antwoord van een leerkracht. Ook staan er soms gewoon geen leerkrachten voor de groep omdat ze naar de stad zijn. De kinderen doen dan de hele dag niks en zitten maar een beetje in de klas.

Na wat filmen en lokalen verbouwen gingen we rond 17.00 terug naar het hotel. We waren gesloopt van een dag hard werken in de warmte.

De dag erna gingen we naar een ander dorpje. Hier staat ook een school waar we precies hetzelfde werk zouden gaan verrichten. We hebben de leerkrachten weer geholpen met het mooi maken van de lokalen. Ik heb me veel bezig gehouden met mooie posters en materialen maken om op te hangen in de groep. Ook was er gelukkig nog een beetje tijd over om met de kinderen te spelen. Ze vonden het geweldig om aan mijn lange blonde haren te zitten, dit kennen ze hier natuurlijk niet. Een paar kinderen begonnen en uiteindelijk stonden er zo’n 12 Surinaamse kindjes om me heen. Toen we ons werk gedaan hadden gingen we terug in de boot. Aangekomen bij het hotel heb ik met Dennis nog heerlijk op de steiger, in het water en in de zon gezeten. We waren het harde werken alweer vergeten en hebben alleen nog maar genoten.

Na een heftige nacht vol kakkerlakken was het vrijdag alweer de laatste dag. We zijn nog 1 keer terug gegaan naar Pikin Slee om foto’s te maken van alle materialen en om de laatste foto’s te maken van de groepen die er nu dankzij ons werk mooi uitzien. Rond 13.00 begon onze reis naar de stad. Met z’n allen in het kleine bootje. Helaas begon het te stortregenen. Steeds als het weer even droog was zagen we in de verte alweer een nieuwe stortbui aan komen. Omdat het een half uur ervoor nog prachtig zonnig was zat ik in m’n zomer kleren in de boot, niet wetende dat het zo hard zou gaan regenen. Na 2 uur lang bibberen van de kou was het gelukkig weer droog en hebben we nog even de tijd gehad om een beetje op te drogen. We hebben wat gegeten en zijn toen in de auto gestapt terug naar Paramaribo. Om 18.00 was ik hier ongeveer weer terug. Wat was ik blij!! Ik was blij om iedereen weer te zien, om weer internet , stroom en water te hebben (dit was er allemaal niet tot weinig in het binnenland) en om weer veel Nederlanders om me heen te hebben. We hebben gezellig met z’n allen gegeten en ’s avonds had Tine (Belgisch meisje die boven ons woont) een kampvuur georganiseerd. Met alle mensen van ons terrein, nog meer Nederlandse en Belgische stagiaires uit een ander deel van Paramaribo, een gitaar en wat leuke liedjes hebben we er een gezellige avond van gemaakt.

De volgende dag stond ons eerste tripje op de planning, dolfijnen en kaaimannen spotten. Samen met Alineke, Marinda en alle mensen uit het binnenland. In de middag werden we opgehaald door Jan en Luuk. Als eerste gingen we dolfijnen spotten maar dat viel een beetje tegen. Na heel lang omvaren hebben we er aan het einde een paar gezien. Hierna moesten we een stukje wandelen, we kwamen bij een huisje van een Surinaams gezin. Hier kregen we heerlijke nasi te eten. Na het eten, omkleden en insmeren met deet verdeelden we ons over twee super smalle bootje. Ik zat samen met Luuk, Simon, Ricardo, Marinda, Charlotte en Jolanda. We gingen het moeras in en hier hebben we een heleboel kaaimannen gezien. Ze zaten vaak precies naast de boot. We hebben er twee gevangen die we allemaal even mochten vasthouden. Eerst een kleine en hierna een hele grote! (Zie foto’s op facebook!)

Vandaag gaan we lekker met z’n allen zwemmen omdat het heerlijk weer is. Vanaf morgen begint voor Dennis en mij een maand waarin we bezig kunnen gaan om een plan te schrijven voor de leerkrachten. In april moeten we twee weken naar het binnenland om de leerkrachten op de school in Pikin Slee ons plan voor te leggen en te bekijken of ze het goed oppakken. Vanaf 27 maart hebben we 2,5 week vakantie. Tijdens de vakantie gaan we nog een mooie trip doen van vier dagen naar de raleigh vallen.

Antwoorden op wat vragen:
Koken we zelf of proberen we restaurantjes uit: we koken over het algemeen zelf. Vaak in het weekend gaan we met een grote groep uit eten maar door de weeks koken we. We eten vaak rijst met groente en andere Surinaamse dingen. Als ik thuis kom zeur ik nooit meer om eten denk ik want ik proef hier vrijwel alles! Vorige week heb ik wel een keer aardappels met wortels en doperwten voor mezelf gemaakt omdat ik daar zoveel zin in had.

Mijn camera bevalt prima! Ik kan er echt onwijs mooie foto’s mee maken. Sinds gister doet de zoom het niet meer. Ik kan nog wel inzoomen maar hij stelt dan niet meer scherp. Ik heb wat mensen gevraagd die er verstand van hebben, maar die kwamen er niet uit. Zal binnenkort eens naar de stad gaan om te kijken of ze er wat mee kunnen.

Dit was het verslag voor nu. Iets langer dan de bedoeling was, maar ik ben afgelopen week dan ook vrij veel mee gemaakt. Jullie zullen nu een tijdje wat minder van me horen denk ik, maar dat komt later wel weer. Ik zal wel foto’s blijven plaatsen op facebook.

Liefs Anne