Bijna naar huis
Door: Anne
Blijf op de hoogte en volg Anne
23 Juni 2013 | Suriname, Paramaribo
Het is bijna zover, over twee dagen (dinsdag avond) vertrekken we met het vliegtuig weer naar Nederland, om daar woensdag ochtend om 10.35 aan te komen op Schiphol. Spannend! Waar we op de heenweg nog met een groep van 24 waren, blijven we op de terug weg over met 12. 7 van onze groep gaan namelijk nog vakantie vieren op Curaçao, 4 zijn eerder naar huis gegaan om wat voor reden dan ook en Marinda blijft hier nog vakantie vieren met haar vriend die gister is aangekomen.
Ik kan wel zeggen dat ik inmiddels door omstandigheden zin heb om naar huis te gaan. Afgelopen week was geen top week voor mij vanwege mijn kaak die op slot is gaan zitten. Ik had al een tijdje last van mijn kaak, hij knakte vaak en het voelde alsof hij soms even uit de kom schoot, maar toen ik afgelopen donderdag wakker werd was het helemaal mis. Ik kon mijn mond nog maar een heel klein stukje open doen. Omdat ik hierdoor ook niet kon eten leek het me handig om naar een tandarts/ dokter te gaan. Uiteindelijk samen met Marinda naar de tandarts gegaan. De tandarts vertelde me dat mijn kaak inderdaad helemaal schuin zit. Ik heb een foto moeten laten maken bij een andere tandarts en heb nu diazepam gekregen omdat ze hem niet recht durven te zetten. Dit schijnt te gevaarlijk te zijn. De medicijnen en ibuprofen moeten er nu voor zorgen dat de spieren verslappen zodat ik mijn mond weer wat verder open kan doen (als ik het goed begrijp). Hoe dan ook.. in Nederland maar gauw naar laten kijken. 6 uur verder (door alle lange tandarts bezoekjes) en een heleboel geld lichter gaat eten gaat inmiddels iets beter gelukkig, maar door de medicijnen (diazepam schijnt ook wel gebruikt te worden als slaapmiddel?) ben ik onwijs moe elke dag. Ik had mijn laatste 5 dagen in Suriname wel iets anders voor me gezien, maar aan de andere kant ben ik onwijs blij dat dit nu is gebeurt en niet al veel eerder.
Toch heb ik voordat dit gebeurde nog onwijs leuke dagen gehad. Zo zijn Marinda en ik bijvoorbeeld de Suriname brug opgefietst. Dit is een brug die van een afstand niet onwijs hoog en steill lijkt, maar dit wel blijkt te zijn. We hadden gehoord dat het opfietsen van deze brug onwijs zwaar moest zijn. Maar dit wilden we zelf ervaren. Het bleek inderdaad enorm zwaar, maar het is gelukt! Zonder te stoppen zelfs. Onderweg begon er een onwijs harde regenbui, maar dit was wel lekker verfrissend.
Afgelopen week hebben we onze kleren uitgezocht. 4 maanden Suriname doet je kleren geen goed, dus we hadden uiteindelijk tassen vol kleren die we weg wilden geven aan mensen die het beter konden gebruiken dan wij. Dit is gelukt. We zijn op de fiets gestapt naar een aantal oude, houten huisjes en hebben hier gevraagd of ze onze kleren wilden hebben. Ze waren er onwijs blij mee, dit gaf een heerlijk gevoel!
Nadat Wout is weggegaan heeft het helaas bijna alleen nog maar geregend. Gelukkig was er wel 1 goeie dag bij en die dag was dan ook meer dan goed. Er was geen wolk te zien. Marinda en ik hebben hier heerlijk van genoten bij een luxe hotel. Lekker de hele dag aan het zwembad liggen. Er zat ook een heerlijke lunch bij in, dus ook daar heerlijk van genoten.
Ook hebben we afgelopen week een heleboel geshopt zodat onze koffer niet leger is bij aankomst in Nederland, dan bij het vertrek.
Vandaag ga ik waarschijnlijk met Carmen naar het Casino. Er zijn in Paramaribo onwijs veel casino's en ik ben er nog nooit in 1 geweest. Het zal dus voor mij eens tijd worden om een casino van binnen te bekijken. Morgen moet ik nog even voor controle naar de tandarts en er staat een fotoshoot in Surinaamse klederdracht op de planning. Ook is het dan tijd om de koffers in te pakken!
Het is een onwijs raar gevoel om van 4 maanden Suriname ineens weer naar Nederland te moeten. Ik zal het hier onwijs missen. Het geduld van de mensen. De bus vertrekt wanneer hij vol is, als dit twee minuten duurt is het prima, maar wanneer het 20 minuten duurt is het ook geen probleem. Als de bus een omweg neemt hoor je niemand klagen, hier is dat gewoon normaal. Wanneer straks op het scherm komt te staan dat de trein van 8.52 een paar minuten vertraging heeft, hoor ik iedereen op het perron alweer zuchten. Hier zal ik echt weer even aan moeten wennen. Ook wordt het wennen dat ik niet direct in korte broekjes/ jurkjes over straat kan. Hier in Suriname is het altijd warm genoeg voor korte broekjes, zelfs wanneer er een enorme regenbui aan de gang is.
Toch een beetje een dubbel gevoel dus dat ik terug ga naar Nederland. Ik zal blij zijn om iedereen straks weer te zien, maar zal Suriname en alles er omheen ook echt gaan missen.
Mijn volgende en laatste verslag zal ik schrijven in Nederland.
Tot over ongeveer drie dagen Nederland!
Liefs Anne
Ik kan wel zeggen dat ik inmiddels door omstandigheden zin heb om naar huis te gaan. Afgelopen week was geen top week voor mij vanwege mijn kaak die op slot is gaan zitten. Ik had al een tijdje last van mijn kaak, hij knakte vaak en het voelde alsof hij soms even uit de kom schoot, maar toen ik afgelopen donderdag wakker werd was het helemaal mis. Ik kon mijn mond nog maar een heel klein stukje open doen. Omdat ik hierdoor ook niet kon eten leek het me handig om naar een tandarts/ dokter te gaan. Uiteindelijk samen met Marinda naar de tandarts gegaan. De tandarts vertelde me dat mijn kaak inderdaad helemaal schuin zit. Ik heb een foto moeten laten maken bij een andere tandarts en heb nu diazepam gekregen omdat ze hem niet recht durven te zetten. Dit schijnt te gevaarlijk te zijn. De medicijnen en ibuprofen moeten er nu voor zorgen dat de spieren verslappen zodat ik mijn mond weer wat verder open kan doen (als ik het goed begrijp). Hoe dan ook.. in Nederland maar gauw naar laten kijken. 6 uur verder (door alle lange tandarts bezoekjes) en een heleboel geld lichter gaat eten gaat inmiddels iets beter gelukkig, maar door de medicijnen (diazepam schijnt ook wel gebruikt te worden als slaapmiddel?) ben ik onwijs moe elke dag. Ik had mijn laatste 5 dagen in Suriname wel iets anders voor me gezien, maar aan de andere kant ben ik onwijs blij dat dit nu is gebeurt en niet al veel eerder.
Toch heb ik voordat dit gebeurde nog onwijs leuke dagen gehad. Zo zijn Marinda en ik bijvoorbeeld de Suriname brug opgefietst. Dit is een brug die van een afstand niet onwijs hoog en steill lijkt, maar dit wel blijkt te zijn. We hadden gehoord dat het opfietsen van deze brug onwijs zwaar moest zijn. Maar dit wilden we zelf ervaren. Het bleek inderdaad enorm zwaar, maar het is gelukt! Zonder te stoppen zelfs. Onderweg begon er een onwijs harde regenbui, maar dit was wel lekker verfrissend.
Afgelopen week hebben we onze kleren uitgezocht. 4 maanden Suriname doet je kleren geen goed, dus we hadden uiteindelijk tassen vol kleren die we weg wilden geven aan mensen die het beter konden gebruiken dan wij. Dit is gelukt. We zijn op de fiets gestapt naar een aantal oude, houten huisjes en hebben hier gevraagd of ze onze kleren wilden hebben. Ze waren er onwijs blij mee, dit gaf een heerlijk gevoel!
Nadat Wout is weggegaan heeft het helaas bijna alleen nog maar geregend. Gelukkig was er wel 1 goeie dag bij en die dag was dan ook meer dan goed. Er was geen wolk te zien. Marinda en ik hebben hier heerlijk van genoten bij een luxe hotel. Lekker de hele dag aan het zwembad liggen. Er zat ook een heerlijke lunch bij in, dus ook daar heerlijk van genoten.
Ook hebben we afgelopen week een heleboel geshopt zodat onze koffer niet leger is bij aankomst in Nederland, dan bij het vertrek.
Vandaag ga ik waarschijnlijk met Carmen naar het Casino. Er zijn in Paramaribo onwijs veel casino's en ik ben er nog nooit in 1 geweest. Het zal dus voor mij eens tijd worden om een casino van binnen te bekijken. Morgen moet ik nog even voor controle naar de tandarts en er staat een fotoshoot in Surinaamse klederdracht op de planning. Ook is het dan tijd om de koffers in te pakken!
Het is een onwijs raar gevoel om van 4 maanden Suriname ineens weer naar Nederland te moeten. Ik zal het hier onwijs missen. Het geduld van de mensen. De bus vertrekt wanneer hij vol is, als dit twee minuten duurt is het prima, maar wanneer het 20 minuten duurt is het ook geen probleem. Als de bus een omweg neemt hoor je niemand klagen, hier is dat gewoon normaal. Wanneer straks op het scherm komt te staan dat de trein van 8.52 een paar minuten vertraging heeft, hoor ik iedereen op het perron alweer zuchten. Hier zal ik echt weer even aan moeten wennen. Ook wordt het wennen dat ik niet direct in korte broekjes/ jurkjes over straat kan. Hier in Suriname is het altijd warm genoeg voor korte broekjes, zelfs wanneer er een enorme regenbui aan de gang is.
Toch een beetje een dubbel gevoel dus dat ik terug ga naar Nederland. Ik zal blij zijn om iedereen straks weer te zien, maar zal Suriname en alles er omheen ook echt gaan missen.
Mijn volgende en laatste verslag zal ik schrijven in Nederland.
Tot over ongeveer drie dagen Nederland!
Liefs Anne
-
23 Juni 2013 - 14:19
Bert :
Dat heb je mooi gezegd Anne.Een mooie eindanalyse.Het zal even weer wennen zijn in Nederland,waar we zo gewend zijn aan orde en regelmaat.Fijn dat je zoveel mooie dingen hebt gedaan en gezien, en tot het eind de stemming er in gehouden hebt ondanks het gedoe met je kaak op het laatst. Ook mooi dat je een goeie bestemming hebt gevonden voor je kleren.Gelijk een hele mooie foto kunnen maken van een
Surinaams huis.:-)
Ik wacht vol spanning op je terugkeer, en geef je dan een echte brasa ( .. of zo).Tot over een paar dagen.
De karnemelk en de vlokken staan als klaar.
Groet,
je vader -
23 Juni 2013 - 14:35
Karin:
Hoi anne,
Dit is als ik het goed begrijp mijn een na laatste reactie op jouw prachtige surinameverslagreeks. Wat vervelend van je kaak. Jammer dat het niet een paar weken kon wachten. Grappig dat jij het andersom beschouwt.
Met je conditie zit het wel goed als ik dat zo lees over die vreselijke klim. Ben benieuwd hoe het casino je is bevallen. Eerlijk gezegd heb k er ook nog nooit een van binnen gezien, maar voel ook niet zo de noodzaak. Misschien praat je me nog om...
Goed idee om de zonnige kleren in suriname te laten. Hier heb je ze niet nodig hoor. Met een goed regenpak en een parapluie kom je een heel eind.
Afijn, je zult het snel genoeg wel weer merken straks.
Goede reis terug en tot snel!
Karin -
23 Juni 2013 - 16:14
Lammy:
Hoi Anne
Nou dat is wel een beetje vervelend end na al die mooie weken.
Maar als je hier weer bent en de kaak is weer oke dan ben je het snel vergeten.
Heb enorm genoten van al je verhalen.
Wens je nu een goede terugreis enneh neem die zon mee.
Groeten Lammy -
23 Juni 2013 - 19:10
Rozemarijn :
Wat is de tijd toch snel voorbij gegaan Anne.
Echt super balen dat je laatste week anders verloopt dan dat je had gehoopt!
Ik hoop dat het snel overgaat! Mama ging al gelijk bedenken hoe het kon zijn dat je zo'n last hebt van je kaak. Dus deze week kan je nog wel een advies verwachten! haha.
Geniet van je laatste dagen en tot woensdag!!
XXX Roos -
23 Juni 2013 - 21:05
Marjolein:
Hee!
Heerlijk dat je weer terug komt hoor. En fijn dat je ondanks je kaak toch nog leuke dingen hebt kunnen doen en een beetje hebt kunnen genieten van het mooie land.
Mijn moeder had inderdaad ook meteen van alles opgezocht haha. Hopen dat het in Nederland snel verholpen wordt!
Ik ga je opwachten woensdag dus tot dan! Goeie reis xxxx Dikke kus -
23 Juni 2013 - 23:26
Wout:
Haha mooi dat Riet ook aan het kijken was wat de oorzaak kon zijn. Mijn moeder had zojuist een boek op haar schoot, ik gok wel 1000+ pagina's dik en ook zij was aan het kijken wat de (spirituele) betekenis is van kaakklachten :P -
23 Juni 2013 - 23:27
Christa:
Mooi verslag! Heerlijk om te lezen (op je kaak na, brr)! En idd, diazepam is een medicatie die veel wordt gegeven aan mensen die zich slecht kunnen ontspannen (om bijvoorbeeld in slaap te komen). Dus; aan slaap heb je vast geen gebrek. ;)
Nou leukerd, geniet er nog even van en kom heelhuids (en in een lange broek) terug! Hopelijk tot snel, er wordt al gewerkt aan een bbq, niet heel vervelend.
Kus.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
