Dit was het dan

Inmiddels ben ik alweer meer dan twee weken terug in Nederland. Ik kan wel zeggen dat ik weer een beetje begin te wennen. Ik heb natuurlijk geluk gehad dat ik terug ben gekomen in de zomer. Hierdoor is de omschakeling wat het weer betreft niet enorm groot.

Mijn vorige verslag schreef ik ongeveer 2 dagen voor vertrek. De laatste twee dagen heb ik niet meer erg veel uitgevoerd. We zijn nog even de stad in geweest voor souveniers en we hebben rustig aan onze koffers ingepakt.

De terug reis is prima verlopen. Het was een raar idee om Marinda, het lekkere weer, de prachtige tripjes en alle andere mooie dingen achter me te laten in Suriname, maar gelukkig maakte het idee dat ik iedereen in Nederland weer zou zien veel goed. Na 8,5 uur vliegen en een aantal controle poortjes verder kwam ik eindelijk aan bij de deur waarachter mijn familie, vriendje en vriendinnen zouden staan. Ik kan wel zeggen dat ik zenuwachtig was, zenuwachtig voor het weer moeten leven in Nederland en vooral ook opgelaten dat ik iedereen weer kon zien.

Het welkom was geweldig. Mijn moeder had een onwijs leuk spanddoek gemaakt met Brasa (knuffel) Anne en ook Wout had zich uitgesloofd. Hij had een mooie tekst gemaakt op een hele grote Nederlandse vlag. Samen met Anouk, Roos, Nina, Marijn, Mama en Marjolein stond hij op me te wachten. Een fijn, warm welkom. We hebben even wat gedronken op Schiphol en zijn hierna in twee auto's gestapt naar Meppel. Thuis aangekomen zag ik papa en Jos weer. 's avonds hebben we nog met z'n allen gegeten (boerenkool met worst en bloemkool met gehaktsaus zoals ik graag wilde) en er kwam nog bezoek. Ik was natuurlijk enorm moe na een nacht niet slapen en vijf uur tijdsverschil, dus daarna niet te laat naar bed.

De dagen erna kwam de welbekende 'klap'. De klap van het weer in Nederland zijn, het besef dat er niks is verandert en dat vanaf nu het gewone leven weer door gaat. Dit viel me zwaar. Het is een gek idee dat je vier maanden lang in een totaal andere wereld hebt geleefd waar alles zo makkelijk en relaxed gaat.

Gelukkig ben ik inmiddels (zoals ik aan het begin van dit verslag al zei) weer een beetje gewend. Ik heb twee grote fotoboeken gekocht en heb 600 (!!) foto's laten afdrukken. Ik zal dus nog wel even bezig zijn. Ook ben ik begonnen met werken bij Reggersoord. Zoals ik dus al zei... het gewone leven gaat door, maar het scheelt dat ik terug ben gekomen in de zomervakantie want ik heb nu rustig de tijd om te wennen aan het weer in Nederland zijn.

Met mijn kaak gaat het helaas nog niet veel beter. Ik kan gelukkig praten en eten, maar mijn mond ver open doen is nog niet mogelijk. De tandarts heeft gezegd dat het vanzelf over gaat dus daar ben ik nu (na 2,5 week) nog steeds op aan het hopen. Gelukkig heb ik er niet heel veel last van dus ik wacht rustig af.

Jullie allemaal bedankt voor het lezen van mijn verslagen en vooral ook voor het reageren op mijn verslagen. Ik had een aantal trouwe fans waardoor ik het leuk bleef vinden om verslagen te plaatsen.

Tot ziens in Nederland!

Liefs Anne