Afscheid, ontvangst , party boot en Galibi

Hallo allemaal!

Tijd voor een nieuw reisverslag want er is weer genoeg gebeurd! Vorige week zaterdag ben ik samen met Carmen, Levita en Marinda in de taxi gestapt naar het vliegveld. Helaas hebben we Levita hier op het vliegtuig naar huis moeten zetten. Het was voor haar niet helemaal wat ze ervan verwacht had. Gelukkig hebben we twee mooie maanden met haar gehad waarin we veel leuke dingen hebben gedaan! Nadat we Levita naar de vertrek hal gebracht hadden, zijn we naar de aankomst hal gegaan. Hier kwam namelijk de zus van Marinda aan. Super spannend! Niet alleen Marinda vond het spannend, Carmen en ik leefden helemaal met haar mee.

Al vrij snel na mijn vorige verslag kwam Koninginnedag. Om half 8 (bij jullie was het toen half1) zat ik samen met Melissa voor de tv om iets te kunnen volgen van de troonswisseling. Gelukkig hebben we hier veel van mee kunnen krijgen. Overdag ben ik met Dennis (in het oranje) de stad in geweest, heerlijk op het terras gezeten. ’s Avonds was er groot feest. Er werd een feest georganiseerd op een boot, een party boot dus. Met een klein deel van onze Suriname groep zijn we hierheen gegaan. We hebben vier uur lang gefeest, heerlijk!

Ook leuk om te vertellen. Ik woon hier op een groot terrein van een kindertehuis. Tegenover ons huis is een grote ruimte waar vergaderingen en feestjes worden gehouden. Zo was er vorige week een bruiloftsfeest waar ik met Marinda naartoe ben gegaan. We hadden gehoord dat je in Suriname gewoon op feestjes mag binnenlopen ook al heb je geen uitnodiging gehad. Dit klopte! Toen we binnenkwamen kwam er een vrouw naar me toe waarmee ik aan het begin van mijn stage het binnenland in ben geweest. Ze vertelde ons dat iedereen welkom is op feestjes zolang het maar gezellig is. We mochten binnenkomen en het feestje meevieren. Iedereen ging helemaal los. Ze waren uitbundig aan het dansen (hier kunnen de mannen in Nederland nog wat van leren) , zelfs kinderen van 2 , 3 jaar die aan het dansen waren alsof ze al een stuk ouder waren. Geweldig.

Twee dagen erna was er een kerkdienst / verjaardagsfeest. Ook hier ben ik naartoe gegaan. Ik kreeg allemaal eten en drinken, er werd opgetreden en iedereen ging weer helemaal los. Onwijs leuk om op dit soort feestjes aanwezig te mogen zijn. Ik zal hier dan ook nog veel vaker naar binnen lopen.

Afgelopen weekend ben ik samen met Carine (de zus van Marinda) en Marinda naar Galibi geweest. Zaterdag ochtend moesten we om half 9 in de stad zijn. Hier wachtten nog drie andere meiden, een busje en Johan (inwoner van Galibi) op ons. Na een rit van ongeveer 3 uur met de bus kwamen we aan in het dorpje Albina. Hier zijn we op de boot gestapt naar Frans Guyana (het land naast Suriname). In Frans Guyana zijn we over de markt gelopen. Onwijs leuk om Franse nummerborden te zien, de Franse taal te horen en weer met de Euro te kunnen betalen. Het leek alsof we even echt in Frankrijk waren. Na de markt hebben we ergens wat gegeten. Na een tijdje kwamen er een aantal goedgeklede jongens naar ons toe. Ze hadden zich klaargemaakt om een clip te gaan opnemen en ze vroegen ons om mee te doen. Natuurlijk wilden we dat wel. Het ging alleen even net iets minder professioneel dan we gedacht hadden. De muziek kwam uit een mini spelertje, de jongens dansten nauwelijks en wij mochten erbij gaan staan dansen. Nouja, toch leuk om ook dit te kunnen vertellen.

Na Frans Guyana zijn we weer in de boot gestapt, dit keer naar Christiaan Kondre, de plek waar we zouden slapen. Wat was het hier prachtig. Ik wist niet dat dit zou bestaan in Suriname. Een geweldig mooi strand met bootjes, spelende kinderen, palmbomen en (gelukkig) zon. We hebben gezwommen met een paar kinderen, genoten op het strand en onze tas uitgepakt.

Galibi is eigenlijk een verzamelnaam voor twee inheemse dorpen. Namelijk Langamankondre en Christiaankondre (waar wij verbleven). Galibi telt ongeveer 800 inwoners. We werden zaterdagmiddag uitgenodigd om een potje te volleyballen tegen deze inwoners. Marinda, Carine en ik (allemaal sportief en redelijke volleyballers) waren natuurlijk direct enthousiast. We hebben ons omgekleed en zijn meegelopen naar het volleybalveld. Een zand vlakte. De lijnen worden aangegeven door met je voet een lijn in het zand te maken, de puntentelling houden ze bij op een krijtbord en langs de kant staan tien kleine , schattige kindjes die elk moment een bal op hun hoofd kunnen krijgen. Nadat ze het potje tegen elkaar hadden afgemaakt was het onze beurt. Nederland tegen Galibi. De eerste twee sets waren we nog niet zo op dreef en verloren we, ons team viel uit elkaar en we kregen versterking van een aantal indianen. Na deze wat mindere sets kwamen we terug. We werden fanatieker en het werd uiteindelijk zelfs 3-2 voor ons! Geweldig om hier te kunnen volleyballen.

Na het volleyballen hebben we gedoucht en gegeten. We kregen cassave soep met rijst. Om 20.30 was het dan zover, reuzenschildpadden bekijken. We hadden al zoveel meegemaakt die dag dat het niet mooier leek te kunnen… maar dat kon dus toch. We stapten in het donker de boot in. Er was een prachtige sterrenhemel te zien. Op het strand aangekomen hadden we direct een schildpad gevonden die eieren aan het leggen was. Wat indrukwekkend! Na elke 10 seconden kwam er een ei uit en soms wel meer dan 1 tegelijk. De schildpad ‘verstopt’ zich met zijn kop zover mogelijk in de struiken. Hij graaft een gat en hierna legt hij z’n eieren. Nadat we een tijdje hadden gekeken ging de schildpad zijn eieren beschermen door er zand overheen te schuiven. Op naar een volgende schildpad. Nadat we ook deze hadden bekeken zei onze gids dat we even op het strand mochten gaan zitten. Hij ging kijken of hij een schildpad kon vinden die weer terug aan het lopen was naar de zee. Wanneer hij deze zou vinden zou hij drie keer flitsen met zijn zaklamp. Als hij dit zou doen moesten we zo snel mogelijk naar hem toe komen. Binnen een paar minuten zagen we 3 flitsen. Met z’n 6’en renden we over het strand (nog steeds in het pikkedonker, eng dus). Gelukkig waren we op tijd! We konden de schildpad terug zien lopen naar de zee. Geweldig!! Een prachtig momentje.

’s Avonds heerlijk geslapen. De volgende dag is een deel van ons er vroeg uit gegaan om te kijken of we baby schildpadjes konden vinden. Het schijnt dat deze vaak in de buurt komen van onze verblijfplaats. Helaas hebben we ze niet gezien. Om half 9 kregen we heerlijke verse broodjes. Na het ontbijt zijn we naar de zoo gegaan. We hadden verwacht dat we zouden aankomen in een aangelegde dierentuin. Dit was deels het geval, maar de aapjes, stekelvarkens en schildpadjes liepen voor je voeten en hoefden niet uit een kooitje gehaald te worden. Ze bleven gewoon altijd in de buurt. We hebben een aantal super leuke foto’s gemaakt met de aapjes en het schildpadje en hierna hebben we onze tas ingepakt en ons klaargemaakt voor de terug reis. Wat een indrukwekkend weekend!

Ik kan natuurlijk geen verslag schrijven zonder te vertellen over hoe het gaat met onze stage. Afgelopen tijd is even wat minder gegaan. Het contact tussen ons en onze stagebegeleider verloopt niet zo voorspoedig. Wanneer we een deel van onze handleiding maken en inleveren heeft ze er zelf vaak een ander beeld bij en dit steekt ze niet onder stoelen of banken. Ze spreekt uit wat ze ervan vindt en dit zorgt ervoor dat ik het idee krijg dat ze ons werk niet echt waardeert. Ook is het helaas zo dat ze geen goede school heeft kunnen vinden waar wij mogen filmen. Het plan is nu dus om ons de handleiding af te laten maken met een lijst erbij van materialen die nodig zijn voor het gebruiken van de handleiding en that’s it. Nou is het dus zo dat we voor onze stage niet meer naar de basisscholen zouden hoeven. Super jammer en ook een beetje zonde natuurlijk als je toch in Suriname bent. Ik wil het niet houden bij die ene week in het binnenland op de basisscholen dus het plan is om binnenkort met Carmen mee te gaan naar Abadoekondre (dit is het binnenland). Het lijkt me interessant om hier op de scholen te kijken en te zien op wat voor manier er wordt lesgegeven. Ook wil ik nog een keer naar school in de stad gaan om te kijken wat het verschil is tussen de scholen in het binnenland en de scholen in de stad. Genoeg plannen dus.

Aangezien veel mensen in Suriname kunnen salsa dansen, gaan wij vanaf vandaag een maandje salsa lessen volgen. Elke donderdag in Havana (een discotheek) wordt er eerste ongeveer twee uur salsa gedanst. Super leuk om te zien en ook leuk om zelf te doen, maar het is natuurlijk leuker dat wanneer een man je uitnodigt om te dansen dat je er ook daadwerkelijk iets van kan. Daarom gaan we komende maand elke maandag en donderdag salsa les volgen. Vanavond begint de eerste les.

Nou weer een enorm verslag, maar er is dit keer nou eenmaal wat meer gebeurt. Komende week ga ik met Dennis verder met onze handleiding. Op naar een serieus weekje!
Groetjes!